Over twee weken (18 en 19 maart) gaat het in Schouwburg Velsen ’om het echie’. Het is duidelijk dat Bons er zin in heeft. Hij groet de koorleden die hij tegenkomt vriendelijk en neemt met Schröder nog even de laatste dingetjes door. „We gaan de komende drie uur alles achter elkaar doornemen. Het is het totale plaatje van muziek en zang die deze opera zo bijzonder maakt. Wat lengte en melodieën betreft is het prachtig genoeg, want opera’s kunnen heel lang duren. Maar deze is goed te doen”, legt Bons uit.

Schöder vult aan: „Er komt hiermee een einde aan een proces dat vorig jaar februari is ingezet. Mijn rol is vooral geweest om te kijken hoe we een opera uit de negentiende eeuw kunnen opvoeren. Weet dat Bel Canto een van de grootste koren van Nederland is, dus het is voor mij ook een geweldige taak om dit allemaal vorm te geven qua thema en personages.”

Verdi

Een van de koorleden die al klaar staat voor de ’generale’ van de dag is Anita Ouddeken. „Dit is mijn derde opera sinds ik hier in 2017 ben begonnen. Ik ben mezzosopraan en vind de koorpartijen het mooiste om te doen. Wat dat betreft is het goed dat ze geen Mozart hebben uitgekozen. Daar komen solisten veelal aan bod. Bij de stukken van Verdi ondersteunt het koor veelal de solisten waardoor het meer een gezamenlijke uitvoering is”, laat de Santpoortse weten.

(Tekst gaat door onder de foto)

Vergeleken met ’collega’ Ouddeken is Cees Pootjes een ervaren rot in het vak. „Ik sta hier nu voor de tiende keer. Meedoen aan zo’n uitvoering blijft geweldig om te doen. Je begint met niks en op het eind weet je heel veel over de betreffende opera”, aldus de ’eerste bas’. „In deze opera is de wisselwerking tussen de Joden en Babyloniërs zo mooi.” Maar weet je je eerste opera nog? „Jazeker. Dat was Macbeth. Die is ook van Verdi.”

Usb-stick

Voor Marja van Osch is het haar debuut bij Bel Canto. „Ik vind het heel spannend na al die jaren in een ander koor. Dat stopte ermee, dus toen heb ik me hier aangemeld. Het is voor mij ook de eerste keer dat ik naast het zingen ook toneel moet spelen”, vertelt de Haarlemse. De uitvoering vraagt nogal wat voorbereidingen. „Het heeft inderdaad veel weg van ’normaal werk’. Het begint allemaal met repetities en een usb-stick die je krijgt om thuis te oefenen; dat is al even geleden en over twee weken staan we al voor volle zalen.”

Voordat dat dat zover is, zijn er nog een paar bijeenkomsten: in Utrecht met het orkest erbij, maar ook in Schouwburg Velsen. Toch is het gevoel van Van Osch nu al goed. „Je komt zo echt in de sfeer van het stuk. Normaal oefen je in kleine ruimtes. Dit was ook voor het eerst in kostuum”, vertelt ze vol enthousiasme na afloop. „Het omkleden van Jood in het wit naar Babyloniër in het zwart ging goed. Op het eind, bij het Slavenkoor, waren we weer wit.”

Van Osch miste wel haar vriendin Nelly Sinkeler. „Net als mijn kleindochter Evi zou ze vandaag de godin spelen, maar ze was ziek. Gelukkig gebeurt dat nu, want over twee weken is ze er zeker bij.”

Overgangen

Bij Marja van der Hulst is er ook ’gezonde spanning’. „Je ziet nu dat iedereen weet en merkt welke bijdrage ze leveren aan de totale productie. Het is een heidense klus, maar ik weet zeker dat iedereen over twee weken vol trots op de bühne staat als het applaus klinkt. Deze doorloop vond ik heel erg geslaagd, waarbij de timing van de overgangen prima verliep. We danken weer de school, want het is altijd fijn van deze grote ruimte gebruik te mogen maken. Op naar de Schouwburg zou ik zeggen.”